Papağımızı yerə soxmaq istəyirdilər, başlarını unitaza soxduq...

Paşinyanın Şuşada "Yallı" getməyi yadınızdadır?

Kimin yadından çıxar?!

Vallah, "Yadullanın müsibəti" belə olmamışdı...

Amma axırı yaxşı oldu. Şuşada içdiyi fransız çaxırını Paşinyanın və arvadının burnundan gətirdilər. Anna Şuşanı, Xocalını, Xankəndini indi ancaq AzTV-də görür. Bir də yuxusunda...

Qarabağa Xarı bülbül aparmağa gəlmişdilər, igid əsgərlərimiz qoltuqlarına unitaz verib yola saldılar... Klinikalar

Bu gün onların bayramıdır. Qarabağı bizə qaytaran qəhrəman ordumuzun bayramıdır.

Bu gün xalqımızın bayramıdır. Bu bayramdan hamıya pay düşür...

Çoxdanıncı, daha dəqiq desək, 90-cı illərin axırı idi. Müsahibə üçün Bakı kəndlərindən birinə getmişdim. Qayıdanda kədərli mənzərənin şahidi oldum: Avtobus yerindən tərpənəndə bir nəfər əli ilə orta qapını tıqqıldatdı. Sürücü güzgüyə ani nəzər yetirib sürəti artırdı. Arvadlardan biri "a bala, gələn var* deyib haray-həşir salanda, oğlanın reaksiyası belə oldu: "Əşşi, əsgərdir də... Pul verməyəcək..."

Avtobusdakı sərnişinlərdən biri dodağının altında mızıldandı, üç-dörd nəfər güldü, qalanları isə özlərini karlığa və lallığa qoydular...

Çox daşınıb-düşünəndən sonra bu münasibətin səbəbini özüm üçün müəyyənləşdirə bildim: Dünyanın heç bir ölkəsində məğlub ordunun hörməti olmur...

Mən özüm də hərbi xidmətdə olanda tez-tez oxşar münasibətlə qarşılaşırdım. Ayağımızı hərbi hissədən kənara qoyan kimi kənd sakinlərinin qəzəbli baxışlarına tuş gəlirdik. Onlar iri çomaqlarını başlarının üstündə fırlayıb belə deyirdilər: "Bağa, bostana yaxın gəlsəniz, ayağınızı qırarıq".

44 günlük Vətən müharibəsi və 24 saatlıq antiterror əməliyyatı məğlub ordunu QALİB ORDUya çevirdi. İgid balalarımız papağımızı yerə soxmaq istəyənlərin başlarını unitaz soxdular. O səhnə hələ də gözümün qabağındadır: Ermənilər tankı qoyub unitazı aparırdılar...

Vətən müharibəsinin 18 yaşlı şəhidi Xəyyam Məmmədovun məktubudur. Şəhadətə yüksəldiyi sonuncu döyüşdən bir neçə gün əvvəl yazıb: “Ana yıxılma ha, dik dayan... Nəfəsim bir azdan dayanacaq. Bölük yoldaşlarım məni evə gətirəcəklər. Elə ki, evə çatdım məni bərk qucaqla. Bu son görüşümüzdür, ana... Sən şəhid anasısan, dik dayan!”.

Bayramın mübarək şəhid anası!

Bayramın mübarək şəhid atası!

Əlinin arxası ilə gözünün yaşını sil. Bu gün sevinməyə ən çox sənin haqqın çatır...

Seymur VERDİZADƏ

Xəbər 11679 dəfə oxunub.