Daha bir müharibə xatirəsi

Bir əsgərimiz vardı, Ramin adlı. Ordu diliylə desək, "səfərbərlik yox, daimi heyət"də idi. Boyu balaca olduğu üçün "Malış" deyirdilər. Çantasında "yüz illik" ehtiyat olurdu, corabdan tutmuş konservədək. İstəyəndən də heç nə əsirgəmirdi.

Bax bu balacaboy, amma gülərüz və geniş qəlbli əsgər balanın bircə "eybi" aydın olmayan danışığıydı. Deyirdim ki, ay Ramin, səni başa düşmək üçün bizə tərcüməçi lazımdır. Uğunub gedirdi.

Şuşada olduğumuz müddətdə ha çalışdım, bu igid əsgər Çərkəz adlı MAXE-nin adını düz tələffüz etməyi öyrənmədi. Çərkəzə gah Kəpgəz dedi, gah Kərgəz dedi, bircə Çərkəz demədi ki demədi.

Başqa bir əsgərimiz - İdris bir gün gəlib dedi ki, komandir, "Tomata" filan söz deyir. Dedim kim??? Dedi "Tomata". Sonradan başa düşdük ki, İdris Tank əleyhinə taqımın əsgərini nəzərdə tutur. Həmin əsgər mülki həyatda arada tamadalıq etdiyi üçün əsgərlər onu "Tamada" deyə çağırırdılar. İdris də onu "Tomata" edibmiş.

Hə, bir də bu cür adlarla bağlı "ən yaxşı ad" nominasiyasından söz açım.

Hələ Füzulidə olanda eşitdim ki, Elməddin adlı bir əsgərimizi "Fastum Gelov" adıyla çağırırlar. Başımız elə qarışıq idi ki, orda bunun səbəbini soruşmaq da yada düşmürdü.

Amma Şuşada, artıq hərbi əməliyyatlar dayandıqdan sonra bu "sirr"i də çözdüm. Məlum oldu ki, əsgərimiz Ruhinin nənəsi hələ o hərbi xidmətə gəlməzdən öncə "Fastum gel" məlhəmindən istifadə edirmiş. O da hərbi xidmətdə dostlaşdığı Elməddinə "Fastum Gelov" deyib və bu ad, necə deyərlər, "tutub".

Bax belə idi oralar...

Kədərin içində gülüş, gülüşdəsə kədər vardı. Bu oğulların hamısı ilə fəxr edirəm!

Araz Ağayev

Xəbər 2516 dəfə oxunub.